Verhalen van kindvluchtelingen uit Burundi houdt iedereen bezig

"De vluchtelingencrisis is wereldnieuws. Gedeeltelijk toch, want over de Burundese vluchtelingen gaat het zelden. Ik zie nochtans dagelijks honderden mannen, vrouwen en kinderen te voet de grens met Tanzania oversteken. Wekelijks gaat het om 2.500 mensen die hier een veilig onderkomen zoeken. In het kamp wonen intussen al 100.000 vluchtelingen, onder wie 60.000 kinderen. Zestigduizend. Welke toekomst gaan zij tegemoet? " 

De uitzichtloze situatie van niet-begeleide minderjarigen

"De toestand is verontrustend. Er is geen geld. Er is niet genoeg drinkwater en er zijn onvoldoende sanitaire voorzieningen. Plan International heeft samen met een aantal andere ngo’s twee nieuwe vluchtelingenkampen opgezet in Nduta en Mtendeli, in het oosten van Tanzania. Heel vaak komen hier kinderen terecht die er alleen voor staan. Ze zijn onderweg hun ouders verloren en hebben bescherming nodig."

"Kinderen in bescherming nemen is voor Plan International absolute prioriteit. Onze teams zoeken kinderen op en verzekeren dat ze de nodige omkadering krijgen en in veiligheid worden gebracht. We proberen hun familie te vinden of zoeken een gastgezin dat het kind tijdelijk wil opvangen."

Het verhaal van Jackson (8)

"De verhalen van die kinderen zijn moeilijk te verwerken. We zijn er dag en nacht mee bezig. Ik denk aan Jackson, een jongen van acht. Enkele dagen geleden kwam hij in het kamp aan, zonder familie. Toen ik hem zag in Nduta, had hij een vreselijke dorst en zat hij onder een dikke laag stof. We namen hem meteen mee naar het opvangcentrum van Plan International, verzorgden hem en gaven hem iets te eten. Het duurde enkele uren voor hij met ons wou praten."

"Toen hij zijn verhaal begon, trilde hij. Hij stopte niet met huilen. Tussen het snikken door vertelde hij dat zijn vader voor zijn ogen is doodgeschoten. Die nacht is hij gevlucht. Samen met zijn moeder, die hij al snel kwijt raakte... De enige die overbleef, was zijn neef. Samen met hem sloot hij aan bij een groep mensen die naar Tanzania trokken. Maar in de drukte raakte hij ook hem kwijt. Jackson stond er dus alleen voor, zonder te weten of hij zijn moeder ooit zou terugzien."

"Er is hoop"

"De kleine jongen kon maar aan één ding denken toen hij hier aankwam: terugkeren naar Burundi om zijn mama te vinden. Samen met onze collega’s van het Rode Kruis zijn we de zoektocht gestart, maar voorlopig leeft Jackson bij een opvangmoeder. Intussen weten we wel dat één van Jackson’s broers in een kamp hier vlakbij verblijft. We organiseren nu een ontmoeting tussen de twee. En we blijven zoeken naar Jackson’s mama."