Collega Caroline in Nigeria: “kinderen waren er erg aan toe”

Ze zullen het halen... als ze in het ziekenhuis geraken

Wat zich nu afspeelt in de regio van het Tsjaadmeer, is één van de grootste humanitaire crisissen van het moment. De context is enorm complex. Het is moeilijk te zeggen wat precies oorzaak is en wat gevolg. Maar het resultaat is wel duidelijk. 

Scholen en gezondheidscentra zijn vernietigd en de ondervoeding is hallucinant.

Vorig jaar organiseerde het Consortium 12-12 de actie Hongersnood 12-12. Dankzij de vele giften leiden onze lokale collega’s nu een project in het noorden van Nigeria om de levens van honderden kinderen te redden. Levens redden mag je gerust letterlijk nemen. Op het moment van mijn bezoek, waren er in het lokale ziekenhuis vier kindjes die zwaar ondervoed waren. Ze waren er echt wel erg aan toe. Ik vind amper woorden om het te beschrijven. Uitgemergeld is het beste woord dat ik ken…

Volgens mijn collega’s was de kans wel groot dat ze het zouden halen.

Het allerbelangrijkste is dat ze in het ziekenhuis geraken. Eens ze zijn opgenomen krijgen ze intensieve medische begeleiding en krijgen ze acht keer per dag speciale, licht verteerbare melk. Daardoor zijn ze meestal al na een paar dagen uit de gevarenzone.

Plan International heeft het ziekenhuis voorzien van het nodige materiaal: bedden, medicatie, speciale babyvoeding, ... We hebben het ziekenhuispersoneel ook intensief getraind om ondervoede kinderen beter te kunnen helpen. Knap werk van mijn collega’s daar.

Netwerk van vrijwilligers voor screening kinderen

Ook belangrijk is preventie. Kinderen moeten goed gescreend worden om te voorkomen dat ze in het ergste stadium van ondervoeding geraken. Daarvoor hebben we een heel netwerk van vrijwilligers in de dorpen, die elk 200 gezinnen opvolgen. Als er een reden is tot ongerustheid, stuurt de vrijwilliger de moeders naar de wekelijkse sessies van Plan International in het dorp. Daar worden de kinderen nog eens goed gescreend, krijgen ze indien nodig medicatie en een voorraadje extra voeding. Het beste bewijs dat het systeem werkt is dat er elke week nieuwe moeders bijkomen. Ze zien dat de andere kinderen geweldige stappen vooruitzetten.

Het is een goed voorbeeld van hoe we werken met de lokale gemeenschap. We werken rechtstreeks met een netwerk van 584 moeders die elk 12 andere moeders in hun dorp begeleiden. Ze krijgen informatie over gezonde babyvoeding, over het belang van borstvoeding, leren wanneer je het best met je kind naar het gezondheidscentrum gaat, enzovoort. Praten over voorbehoedsmiddelen ligt wat gevoelig om in groep te bespreken. Het zou een reden kunnen zijn om niet meer welkom te zijn in het dorp. Maar in individuele gesprekken komt het zeker aan bod.

Slimme, trotse, leergierige vrouwen

Er zijn ook kookdemonstraties. Het deed me een beetje denken aan de boerinnenbond vroeger bij ons. Bij elke demonstratie geven de vrouwen nieuwe recepten om met voedsel uit het dorp gezond eten te maken voor de kinderen. Op voorhand dacht ik, oei, een erg traditioneel moslimgebied, dat worden bijzonder timide moeders. Amai, ik kon er niet meer naast zitten! Stuk voor stuk waren het slimme, trotse, leergierige vrouwen, die super fier zijn om aan die gekke westerling uit te leggen wat ze net geleerd hebben.

Ik ben net ‘How change happens’ van Duncan Green aan het lezen. Eén van de methodes die in het boek worden beschreven is werken aan capaciteitsversterking en empowerment van lokale vrouwen.

Dat is exact waar Plan International mee bezig is, en dat in één van de moeilijkste contexten ter wereld. 584 vrouwen die nieuwe skills leren en deze doorgeven aan andere vrouwen in hun dorp.

Moeilijk bereikbaar voor noodhulp

Ik geef toe dat ik best wel nerveus was om naar het noorden van Nigeria te reizen. Mijn collega stuurde me voor het vertrek nog een artikel waarin stond dat er net voor mijn vertrek 31 mensen waren omgekomen door bomaanslagen van Boko Haram. In april was er nog een aanval op de stad Maiduguri, waardoor ons plaatselijk personeel enkele bange uren heeft moeten doorstaan. Gelukkig hebben we goede veiligheidsprocedures en is alles prima verlopen.

Er zijn nog grote delen van Noord-Nigeria onbereikbaar voor noodhulp wegens te gevaarlijk. Het aantal mensen dat niet aan hulp kan geraken wordt geschat op 900.000… De controle onderweg van Maiduguri naar het projectgebied is enorm streng. Elke kilometer is er controle van het leger of van de politie. Het gebied langs de grote weg is veilig, maar een paar kilometer links of rechts zijn het ‘no go areas’. Mensen vluchten van het binnenland naar de dorpen langs de grote weg om veiliger te zijn. In ons projectgebied waren er een jaar geleden maar vier dorpen bereikbaar, nu zijn het er al zeven. Het gaat dus gelukkig wel de goede kant op.

Reageer direct wanneer het noodlot toeslaat

In rampgevoelige regio's bereiden we meisjes en jongens voor op noodsituaties. Bij humanitaire rampen, crisissen of conflicten bieden we de meest dringende noodhulp - huisvesting, voedsel, water, hygiëne en zorgproducten - en helpen we getroffen families na een catastrofe om hun leven opnieuw op te bouwen. Om meisjes en jongens te helpen zich te beschermen, hebben we jouw hulp nodig.

Schrijf je in voor alerts!