Mieke Vandenabeele uit Assebroek is Plan Ouder sinds 1991. Inmiddels steunt ze vijf Plan Kinderen. Bovendien is ze vrijwilliger in de regionale Plan-werkgroep in Brugge. Al haar Plan Kinderen groeien op in Bolivia. Ze vertelt ons haar boeiende verhaal.
Zuid-Amerika was voor mij de grote onbekende. Ik wilde graag een kind steunen in een land waar de kansen niet voor het grijpen lagen. Vanwege mijn interesse in inheemse volkeren, had ik een voorkeur voor Bolivia en Peru.
Een nauwe band
Met sommige Plan Kinderen heb je sneller een hechte band dan met andere. Dat is logisch en afhankelijk van persoon tot persoon. Met Gabriela kwam die klik er vrij snel. Ze was amper vijf jaar toen ‘ons verhaal’ begon. Hoewel haar wijk weinig toekomstperspectief bood, slaagde de familie erin om Gabriela, haar vijf zussen en haar broer school te laten lopen.Onder andere dankzij de inspanningen van de lokale medewerkers van Plan International in het Boliviaanse Sucre.
Na al haar brieven was ik zo benieuwd dat mijn man en ik in 2000 besloten om Gabriela en haar familie op te zoeken. Het werd een prachtige ervaring. We gaven Gabriela een rugzak, gevuld met schriften en pennen. Niets speciaals zou je denken, als je naar school gaat. Maar zij was er ontzettend blij mee.
Universitair succes
Gabriela was een goede leerlinge. Tijdens het middelbaar, toen haar mama ziek werd, viel studeren haar zwaar. Gabriela was de oudste en nam de zorg van het gezin op zich. Carolina, haar twee jaar jongere zus, haalde Gabriela zelfs in op school. Maar Gabriela zette door, en en uiteindelijk kwam alles goed. De twee zusjes startten samen aan de universiteit. Inmiddels is Gabriela juriste, haar zus is arts. Mijn Plan Kind nodigde me zelfs uit voor haar proclamatie. Ik kon er niet bij zijn, maar het blijft één van de gelukkigste dagen uit ons leven. Zowel voor Gabriela, als beloning voor haar jarenlange inspanningen, als voor mij, omdat ik erg trots ben dat ze zo’n beloftevolle toekomst voor zich heeft.