Lieve Blancquaert in Nepal - verhaal 2: Bron van ongeluk

Op onze campagneblog brengen we het verhaal van Lieve in vijf fragmenten en portretten. Fragment 2 gaat over Sumila, een weduwe van 17.

Bron van ongeluk

Het leven van een meisje in Nepal is dramatisch, en een ware hel als je tot de arme lage kastes behoort. Als je dan nog eens weduwe wordt, ben je helemaal van geen tel meer. Net zoals je van kilometers ver kunt zien dat een vrouw gehuwd is, kun je ook een weduwe meteen herkennen. Het is haar verboden om de kleur rood, de kleur van het huwelijk, of andere felle kleuren te dragen. In sommige gemeenschappen gaat men zelfs zover dat ze het hoofd van de weduwe kaalscheren. Ze is een bron van ongeluk.

Ik ontmoet de zeventienjarige Sumila, moeder van twee kinderen en weduwe. Haar verhaal is keihard. “Ik trouwde op mijn zeven jaar, maar ziekte heeft me mijn man ontnomen. Hier wil niemand een vrouw die al kinderen heeft. Nu heb ik niets: geen land, geen huis, geen dieren. Een vrouw heeft geen eigendomsrechten. De dag dat ik huwde, werd ik het bezit van mijn schoonfamilie. Nu hebben die mij verstoten en mag ik het huis van mijn man niet meer binnen. Als een vrouw sterft, gaan de jongens gewoon verder met hun leven maar voor een meisje stopt het. Wij hebben elke dag honger.”

De Wedding Day-boeken worden niet meer verkocht. De opbrengst van de Wedding Day-boeken die via Plan International België verkocht werden, gingen naar het project ‘Say No To Child Marriage’ in Nepal. 
 

Meer verhalen van Lieve Blancquaert uit Nepal:

• Deel 1: "Ik weet niet hoe dat gaat, zwanger worden"
• Deel 2: Bron van ongeluk
• Deel 3: Een bruid van 2 jaar
• Deel 4: Meisjes mondig maken
• Deel 5: De aarde wordt vloeibaar