Over de hele wereld zijn meer dan 200 miljoen meisjes en vrouwen genitaal verminkt. Maar wat betekent dat en welke vormen van genitale verminking bestaan er?
Genitale verminking komt voor in een dertigtal landen in Afrika, Azië en het Midden-Oosten. Het gaat om alle vormen van verwijdering of verminking van de vrouwelijke genitaliën zonder medische reden.
Het zijn vooral traditionele ‘besnijdsters’ die meisjes genitaal verminken. Al gebeurt het in sommige landen ook door medisch personeel. De manier waarop meisjes verminkt worden (met een zakmes, scheermesje,…) verschilt per land, regio en bevolkingsgroep.
Vier vormen van genitale verminking:
- Type 1 of ‘clitoridectomie’: De clitorishoed (de huidplooi die de clitoris beschermt) wordt weggesneden, en vaak wordt de clitoris zelf ook gedeeltelijk of volledig weggesneden.
- Type 2 of ‘excisie’: gedeeltelijke of volledige verwijdering van de clitoris en de kleine schaamlippen, met of zonder excisie, of verwijdering, van de grote schaamlippen.
- Type 3 of ‘infibulatie’: De ergste vorm: vernauwing en bedekking van de opening van de vagina door te snijden en de kleine en/of grote schaamlippen aan elkaar te hechten, met of zonder verwijdering van de clitoris.
- Type 4: alle andere vormen van verminking van de vrouwelijke geslachtsorganen voor niet-medische doeleinden, zoals een punctie, een perforatie, een incisie of verbranding.
"Besnijdenis", "verminking", "excision"
Vroeger werd vooral de term “vrouwenbesnijdenis” gebruikt. Maar die is niet helemaal correct. Het doet bovendien denken aan de besnijdenis van jongens, terwijl dat om iets helemaal anders gaat. Jongens worden besneden uit religieuze overwegingen of omdat het medisch noodzakelijk is. De gevolgen van de praktijk bij meisjes en bij jongens zijn ook niet te vergelijken.
De term “genitale verminking” kwam in opmars eind jaren zeventig, net om de praktijk beter te kunnen onderscheiden van besnijdenis bij mannen. “Genitale verminking” maakt ook duidelijk dat het om iets schadelijk met erge gevolgen op de lange termijn gaat. De term is begin jaren negentig door de Verenigde Naties aanvaard en wordt intussen overal gebruikt.
Eind jaren 1900 bleek echter dat het woord ‘verminking’ de strijd tegen de praktijk bemoeilijkte. De term stond sociaal werkers in de weg om de dialoog aan te gaan met mensen die de praktijk toepasten. Die dialoog is nochtans cruciaal om mensen te overtuigen ermee te stoppen. Daarom is in Engelstalige landen de meer neutrale term “female genital cutting” in gebruik geraakt. Franstalige landen in West-Afrika gebruiken de algemeen aanvaarde term “excision”. Excisie is slechts een vorm van genitale verminking, maar het is wel de meest voorkomende.
Meer info: